interview: fileunder (dutch)

[jay]

here if possible, any translation please?

Het moet gezegd, de shows van Patrick Wolf worden steeds beter en wervelender. Ik kan me nog herinneren dat ik hem op Lowlands zag in de Juliet-tent, een paar jaar terug, met alleen zijn viool. Een verlegen, vooral 'getalenteerde' jongen was het, met breekbare en vreemde liedjes waar je wel de tijd voor moest nemen. Twee jaar later stond-ie op hetzelfde festival opeens in de India-tent, bespeelde hij nog steeds allerlei instrumenten maar had hij ook een band en waren zijn nieuwe liedjes veel toegankelijker en blijer geworden. En dit jaar stond hij weer in de India-tent, alleen heeft Circus Wolf nu echt zijn vorm gevonden. Patrick is een diva geworden, maar wel een die nu ook durft te bijten.

Het mooie aan zijn album The Bachelor vind ik dan ook de dreiging die erin zit. Wat de songs betekenen kun je gewoon op internet lezen: bij de biografie die ik kort tevoren als voorbereiding op een interview kreeg zat deze lange beschrijving van de liedjes. Opeens was de helft van mijn vragen irrelevant geworden...

Dit is je meest persoonlijke plaat tot nu toe.

'Ja, eigenlijk wel. Het album zit vooral op hetzelfde niveau als mijn levenservaring. Nu ik ouder word krijg ik steeds meer zekerheid in en fascinatie voor het schrijven van not-so-reality in mijn teksten. Ik heb een andere manier van schrijven gevonden, ik communiceer wat realistischer. Het gaat niet over weerwolven, volle maan en dergelijke, mensen zullen meer herkennen in de songteksten.'

Maar je hebt wel een hoop verhalen in je nummers. Je draagt nummers op ("Damaris"), je verzint verhalen...

'Ik ben voor vrienden een goede vriend, maar ik houd ook veel voor me. Ik communiceer liever via mijn liedjes over bepaalde dingen dan via brieven of mail. Dat is mijn manier van communiceren. Soms komen mensen er pas later achter wat ik bedoelde. Het is gevaarlijk. Erg genant soms, ook. Voor iemand. Maar zo gaat het leven. Bob Dylan is een geweldige songschrijver. Hij zingt over diep persoonlijke relaties. Het is mijn ambitie om ooit op dat niveau te zitten.'

Vulture gaat over mislukte kinky sex. Maar ik voel me zelf een beetje een aasgier als ik er vragen over zou stellen.

'Nee, helemaal niet. Dat is je werk - oké dan niet - en ik houd ervan interviews te doen. Vulture gaat erover hoe het is om aangevallen te worden door een gier. Ik ben het dode vlees dat opgegeten wordt. Liefde kan je soms in situaties brengen waar je je voor schaamt. Je voelt je oncomfortabel, je wilt er weg, je zou liefst door iemand anders worden schoongeknuffeld. Het album The Bachelor is het probleem, en het symptoom van het probleem is eenzaamheid. The Conqueror, dat begin 2010 uitkomt, is de oplossing voor dat probleem. Het zijn twee albums waar ik expres wat afstand tussen wilde hebben. Met The Conqueror ben ik al erg ver. Het is in juli klaar, hoop ik.' [dit interview vond eerder deze zomer plaats, red.]

Over een hoop andere songs durf ik inhoudelijk niks meer te vragen...

'Oh, maar neem die bio die je daar hebt vooral niet te letterlijk. Die heb ik ook niet zelf geschreven trouwens, ook al staat mijn naam eronder. Een journalist heeft me een dag lang geïnterviewd en wat citaten op een rij gezet.'

Nou, neem dan "Oblivion". Dat vind ik een goed nummer omdat het zo bedreigend is, op een goede manier.

'Het is een uitdaging aan de duisternis. Zo van; ha, ik ben niet bang voor je! Ik ben niet bang voor duisternis of depressie. Ik ben niet bang voor een dood die geen macht over me heeft. Die macht is wat een vrijgezel zoekt. Op de hoes van het album zie je iemand uitdagend staan, 'laat mij alleen, ik voel me in mijn eentje best zo, ik heb niemand nodig, ik zal nooit trouwen, ik ben dapper en een man'. Maar daar zit ook een zekere droefenis achter. Ken je Quentin Crisp? Een prachtige Engelse schrijver is dat. Hij had ook een personage dat zei: 'I'll never be in a relationship. Love is a waste of time, a useless emotion'. Soms krijg je dat idee, en er zit iets geniaals in. Het is een heruitvinding van de traditionele waarden dat je zou moeten trouwen en kinderen krijgen. Een hele anarchistische manier van kijken, die tegelijk best treurig is. Dit album verkent die opvatting. Ik ben gefascineerd door het idee dat je je hart zou kunnen afsluiten op een moment in je leven, dat je je wensen en lusten op slot zet, als een kuisheidsgordel, een dappere en tegelijk idiote daad. Ik denk dat ik ooit op dat punt geweest ben.'

Ik herken er wel wat van mezelf in. Maar laat ik niet afdwalen, het interview gaat over jou...

'O, maar dat is juist goed. Het idee van liedjes schrijven is juist dat je communiceert met wie er luistert. Ik hoop altijd dat mensen iets van zichzelf erin terugvinden.'

En het is wat donkerder dan je vorige werk.

'Het verbaast me niks dat je dat zegt met dat NIN-shirt van je...'

Over NIN gesproken, ook jij bent voor jezelf begonnen en weggegaan bij platenmaatschappij Universal. Hoe bevalt het?

'Nou, alle fouten op het vorige album worden niet opnieuw gemaakt. Ik mag me gelukkig prijzen met het goede team om me heen. En ik vind het fijn om verantwoordelijk te zijn, in plaats van dat mensen fouten voor mij maken. The worst thing is when somebody fucks up on your behalf. Daar kun je niks aan doen. Nu ben ik me van veel meer taken bewust en heb ik er controle over. The Magic Position zelf had op zich geen fouten. Het zat hem vooral in de release en de manier van releasen, maar ik mag niet over de details praten. Geef het een paar jaar. Ik heb gewoon een hoop geleerd.'

Wat zou je aanraden aan mensen die voor zichzelf beginnen?

'Als een band of songschrijver moet je altijd je rechten behouden, dat zou de eerste regel moeten zijn. Kijk uit voor mensen die een hap van je live-inkomen, je merchandising en dat soort dingen willen hebben. Behoud zoveel mogelijk van je rechten. Wees zorgvuldig met je publishing-rechten, teken nooit een contract over publishing bij je platenlabel, die twee moeten gescheiden zijn. Regel geldzaken alleen met mensen die je vertrouwt en op zo'n manier dat zij je de kans geven het te controleren.'

Wat vind je van merchandising?

'Soms blijkt dat je uit de verkoop van buttons je al je voedsel op de hele tour kunt bekostigen. En het is een extra ding dat veel plezier geeft, zeker als je een obsessieve fanbase hebt. Ik ging naar een Blondie-concert waar ze een sjaal hadden. Mooie souvenir van de ervaring. Er kan zoveel. Een paraplu, een tas...'

Nog even terug naar het thema. Hoe denk je eigenlijk over trouwen?

'Mijn eigen ouders zijn nu 27 jaar getrouwd. Je moet de religieuze aspecten even negeren, waarbij je partners zou zijn in de ogen van een of andere god. Ik heb een hoop katholieke trouwerijen bezocht en het gaat meer over Jezus dan over de liefde tussen twee mensen. Dat is rubbish, pure bullshit. Terwijl de levenslange unie tussen twee mensen juist zoiets moois is. Ik ben een diep romantisch persoon, ik zie dat we in een tijd leven vol gebroken families en gescheiden ouders... Er staat een song op The Bachelor waarbij een boer een boom heeft met daarin een duif. Die duif zoekt zijn leven lang naar een tweede duif. Mensen vinden hun liefdes altijd, net als duiven. En als de ene sterft, dan leeft de andere ook niet lang meer. Overigens zit een hoop romantiek ook in de ruzies tussen echtgenoten. Mijn ouders hadden wel eens woorden juist omdat ze van elkaar hielden, ze probeerden elkaars leven beter te maken.'

Wat staat er op de plaat dat misschien onterecht niet opvalt?

'Uh... Het kerkorgel. Dat hoor je echt overal op de plaat. Voor mij betekende het heel veel dat we het album hebben opgenomen in een kerk, waar trouwens veel voorouders van me lagen. Het opzetten van alle microfoons alleen al was een groot avontuur. Eigenlijk hadden de luisteraars dat hele opnameproces wel mogen zien, ze zouden het erg mooi gevonden hebben.'

[whitestar]

hi

just seen this -

will take to work tomorrow - should get onto the site by 1 october (PM) - unless any native Dutch speakers oblige beforehand!

[jay]

how kind! thank you.

[whitestar]

apols for lateness of this...just got in and will do this evening

[whitestar]

done.. interesting questions

please do not quote this as 100% what PW actually said - as x2 translations away from reality.

It has to be said that Patrick Wolf’s shows are getting better and more exciting.

I can still remember seeing him at Lowlands, a few years ago, in the Juliet tent, just there with his violin. A shy, obviously ‘talented’ boy, with delicate (fragile) and strange songs which demanded concentration. Two years later he was playing at the same festival – and now suddenly in the India tent, and not only was he playing all sorts of instruments but he also had a band and his new songs had become much more accessible and happier. And this year he was in the India tent again, but now the Wolf Circus had really found its form (its stride). Patrick has become a diva, but definitely one with teeth.

The beauty of his album The Bachelor is the underlying threat. You can read what the songs mean on the Internet – in the biography which I received recently as preparation for the interview there was a full description of the songs. Suddenly half of my questions became irrelevant…

________________________

This is your most personal album to date.

‘Yes it is actually. The album is at the same level as my life experience. Now I’m getting older I get even more security and fascination for writing not-so reality in my lyrics.

I have found another way of writing, I communicate more realistically. It isn’t all about werewolves, the full moon and so on – people will recognise more in the lyrics’.*

*(this paragraph is a little illogical, but I have translated as written by the author. NB ‘not-so reality’ is a new one!)

But you do have lots of stories in your songs. …..you invent stories.

‘I am a good friend to my friends but I keep a lot to myself. For some things, I would rather communicate via my songs than via letters or email. That is my communication mode. Sometimes people only understand what I meant later on. That is dangerous. Very embarrassing also for someone. But that’s life. Bob Dylan is a fantastic songwriter. He sings about deep personal relationships. It’s my ambition to reach that level one day’.

Vulture is about failed kinky sex. But I feel I myself am a bit of a (t***) if I start asking questions about this.

‘No not at all. That’s your job – OK, its not – and I like doing interviews. Vulture is about what its like to be attacked by a vulture. I am the dead flesh that is eaten up. Love can lead you into situations which you are ashamed about. You feel uncomfortable, you want to leave, you’d rather be hugged (caressed) by someone else. The Bachelor album is the problem and the symptom of the problem is loneliness. The Conqueror, which will be released at the beginning of 2010, is the solution to the problem. I deliberately wanted to have space between these two albums’ (releases). I have nearly completed The Conqueror. I hope it will be finished in July [this interview took place earlier this summer, ed.]

I don’t really need to ask about a lot of the other songs…

‘Oh, but don’t take the bio which you have there too literally. Actually I didn’t even write it, though my name is underneath. A journalist interviewed me for a whole day and put the quotes into some kind of order’.

Take ‘Oblivion’ for example. I think it is a good song because it is so threatening…in a good way.‘

It is a challenge to darkness. In the sense of - ha, I’m not frightened of you! I am not frightened of darkness or depression. I am not frightened of death – which has no power over me. Power is what a bachelor seeks. On the album sleeve you can see someone standing there, challenging – ‘leave me alone, I feel best on my own, I don’t need anyone, I shall never marry, I am brave, I am a man’. But there is a certain sadness behind this. Do you know Quentin Crisp? A great English writer. He also had a personality which proclaimed: ‘I’ll never be in a relationship. Love is a waste of time, a useless emotion’. Sometimes you agree with that, there is a certain genius to it. It is a reinvention of the traditional values that you must marry and have children. It’s a very anarchistic way of regarding life, but at the same time, somewhat sad. The album (the Bachelor) explores that view. I am fascinated by the idea that you can turn off (shut away) your heart at a particular point in your life, that you lock up your wishes and desires, as a chastity belt - a brave and, at the same time, idiotic deed. I think that I was once at that point’.

I recognise a lot of myself there. But I mustn’t digress, the interview is about you…

‘O, but that is OK. The reason for writing songs is precisely to communicate with listeners. I always hope that people recognise something of themselves in them’.

And it is somewhat darker that your previous work.

‘It doesn’t surprise me that you say that with that NIN shirt on…’

Talking about NIN, you also have started out for yourself and left Universal. How is that going?

‘Well, the mistakes from the last album haven’t been made again. I am lucky to have a good team. And I like to be responsible, instead of having other people make mistakes for me. The worst thing is when somebody fucks up on your behalf. Now I’m much more aware of the process and I have control over it. The Magic Position itself had no faults. It was more in the release and manner of release. but I’m not allowed to go into details. Give it a few years. I’ve learnt a lot’.

What advice would you give to people who are starting out on their own?

‘As a band or songwriter you must always hold on to your rights (copyright/legal rights), that has to be the first rule. Look out for people who want a large piece of your live income, your merchandising and that sort of thing. Hold on to as much as possible of your rights. Be careful with your publishing rights, never sign a publishing contract with a record label, the two must be kept separate. Sort money matters out only with people you trust and in such a way that they give you the chance of control’.

What do you think of merchandising?

‘Sometimes it seems that you can pay for all your food for a whole tour from the sale of badges. And it’s popular…especially if you have an obsessive fan base. I went to a Blondie concert where she had a scarf. A nice souvenir of the experience. There are many options. An umbrella, a bag…’.

Back to the topic. What do you really think about marriage?

‘My parents have been married now for 27 years. You have to ignore the religious aspect, whereby you are supposed to be partners in the eyes of someone’s god. I’ve been to lots of Catholic weddings and they are more concerned with Jesus that the love between two people. That’s rubbish, pure bullshit. However the life-long union between two people is indeed beautiful. I am a deeply romantic person, I know that we are living in a time of many broken families and divorced parents. There is a song on The Bachelor in which a farmer has a tree with a dove in it. The dove looks its whole life long for another dove. People always find their love, just like doves. And as one dies, the other doesn’t live very long after. There’s also a lot of romance in the rows between married couples. My parents have had words precisely because they loved each other, they tried to make each other’s lives better’.

What’s on the album that perhaps isn’t obvious?

‘Uh…the church organ. You hear it throughout the album. It meant a lot to me that we recorded the album in a church where, actually, many of my ancestors are buried. It was an adventure just setting up all the microphones. The audience should have seen the whole recording process – they would have enjoyed it’.

[wakefromthysleep]

^thank you for the translation!

[jay]

exalt! that bit about his parents was especially sweet.